Thursday, October 10, 2013

5. Ελέφαντες


Σπανίζουν πλέον στην πρωτεύουσα . Κι όμως λίγα χρόνια πρίν η παρουσία τους ήταν καθημερινή.
( Tους έσερναν οι mahut αλυσσοδεμένους οδηγώντας τους προς τις τουριστικές περιοχές. Οι φιγούρες τους ξεχώριζαν απο μακρυά καθώς εξείχαν πάνω απο βιαστικούς ανθρώπους, απο τέντες μικρομάγαζων του δρόμου,  απο μηχανάκια , απο τρίκυκλα και απο σειρές σταματημένων απο την κίνηση αυτοκινήτων.)
Πολλοί ντόπιοι πίστευαν οτι έφερναν γούρι. Οταν οι mahut τους οδηγούσαν σε περιοχές με μασατζίδικα και bar , ενα μικρό σούσουρο γινότανε πάντα στη θέα τους. Κοπελίτσες με μίνι , μακιγιάζ και ψηλά τακούνια μαζεύονταν στο πι και φι τριγύρω . Οι πιο θαρραλέες έδιναν ενα χαρτονόμισμα για να περάσουν τρείς φορές κάτω απ την κοιλιά του ελέφαντα απ τη μία πλευρά στην άλλη . Η τύχη δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκτηθεί χωρίς κόπο ή ρίσκο: μια απρόβλεπτη κίνηση του ζώου και η κοπέλα απο κάτω του θα μεταμορφωνόταν αυτόματα σ ενα σωρό απο σάρκες και κόκκαλα.
Οι τουρίστες απ την άλλη λογαριάζονταν πλούσιοι άρα τυχεροί ήδη . Σ αυτούς οι mahut  πούλαγαν  σακουλάκια με κομμάτια ζαχαροκάλαμα  ,για να έχουν τη χαρά να τους 'ταίσουν' 
Πριν ακόμα προλάβουν να τείνουν το χέρι με την τροφή προς το μέρος του ο ελέφαντας τέντωνε την προβοσκίδα του και την άρπαζε με απερίγραπτη δύναμη, σχεδόν με βιαιότητα. Κομμάτι - κομμάτι και πιο βίαια μέχρι να τελειώσει το σακουλάκι και η προβοσκίδα στον αέρα να απαιτεί κι άλλο. Οι τουρίστες διασκέδαζαν : ενας ελέφαντας είναι ενα θέαμα εξωτικό και ασυνήθιστο!
(Προχωρούσαν αργά και νωχελικά .Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία βάδιζαν  κοιτάζοντας ανέκφραστα το κενό , λες και δεν υπήρχε όλο αυτό το πανδαιμόνιο τριγύρω τους. Πότε πότε μόνο κουνούσαν τα τεράστια αυτιά τους για να δροσιστούν ή έψαχναν σε δέντρα, καδους απορριμάτων και χέρια περαστικών για φαγητό.
Υπακουαν στον αφέντη τους και το ραβδί του , ενα ραβδί με μια σιδερένια λάμα στην άκρη : τους απήγαγαν μωρά απο τη ζούγκλα και τους έμαθαν να πειθαρχούν και να φοβούνται , αφού έσπασαν τη θελησή τους με μια σειρά βασανιστηρίων.
Πεινασμένοι, απελπισμένοι, παραιτημένοι, γεμάτοι μίσος ή μήπως απλή απαξίωση για το ανθρώπινο γένος;  Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τί συμβαίνει μες το μυαλό ενος κτήνους.)
Οταν το βράδυ έπεφτε για τα καλά, οι ελέφαντες χάνονταν ξαφνικά λες και τους κατάπινε το σκοτάδι. Οι mahut τους οδηγούσαν μακρυά απ τα φώτα ,ποιός ξέρει σε ποια αλάνα, ποιός ξέρει σε ποια χαλάσματα για να κοιμηθούν. Απομακρύνονταν αθόρυβα απο το προσκήνιο, λες και βαδίζοντας προς ενα τόπο λήθης , την ίδια ώρα που η πόλη , συνέχιζε την ξέφρενη ζωή της.