17. Μαζικός τουρισμός

Ο τουρίστας , που έχει ήδη μείνει λίγο καιρό εδώ, είναι εκνευρισμένος : το φαγητό δεν ήρθε όπως το παρήγγειλε, η κοπέλα στο κατάστημα δεν καταλαβαίνει τι της ζητάει, ο οδηγός του τρίκυκλου τον πλευρίζει συνέχεια να τον ρωτήσει αν θέλει κούρσα, ο ράφτης προσπαθεί να του πιάσει κουβέντα για να του πουλήσει κουστούμια, ο πωλητής του δρόμου του ζητάει ενα ποσό που του φαίνεται υπερβολικό. Μιλάει σ’ όλους εχθρικά, απότομα, χωρίς να τους κοιτάζει στα μάτια και κάνοντας έντονες , σχεδόν επιθετικές χειρονομίες.(Άσε που έχει και ζέστη!).
Τα χρήματα στην τσέπη του τον κάνουν να νιώθει οτι μπορεί να ναι αγενής και δεν του χει μείνει πια υπομονή για να κρατάει τα προσχήματα.
Ο ντόπιος , που δουλεύει χρόνια σε τουριστική περιοχή, είναι εκνευρισμένος κι αυτός : τον κουράζουν όλες αυτές οι θορυβώδεις ορδές τουριστών που παραπονιούνται για τα πάντα, ρωτάνε συνεχώς το ένα και το άλλο, χρησιμοποιούν μια γλώσσα που συχνά δεν καταλαβαίνει αλλα συμπεριφέρονται λες και ηταν υποχρεωσή του να την ξέρει καλύτερα, παζαρεύουν τις τιμές συνεχώς κι ενω έχουν τόσα χρήματα. (Και διασκεδάζουν μάλιστα απο πανω ενω αυτός δουλεύει!). Κάποτε έκρυβε την αντιπαθειά του και χαμογελούσε πλατυά , τώρα όμως πλέον δεν τον νοιάζει να δείχνει καλός. Τους μιλάει κοφτά,  απαξιωτικά κι όταν λένε πολλά , ρωτούν ή εξηγούν ,ούτε καν τους ακούει : τους σπρώχνει σαν να ναι ζώα μες τα βανάκια αφου πρωτα εχει τσεπώσει τα λεφτά τους.
Οι τουρίστες είναι αμέτρητοι, μπορεί να είναι αγενής σ αυτούς εδώ διότι σάμπως θα τους ξαναδεί ; Σύντομα στη θέση τους θα ρθουν άλλοι!
Στην πραγματικότητα ο ένας έχει πάψει να βλέπει τους άλλους σαν ανθρώπους προ πολλού και αυτό που βλέπει δεν είναι παρα μια καρικατούρα.
Ο τουρίστας δε βλέπει μπροστά παρα ηλίθιους ( ναι αυτό βλέπει!), που δεν θα καταλάβουν τίποτε απ’ όσα θα τους πει όσο απλά κι αν είναι , που ενίοτε μειονεκτούν και σωματικά μιας και είναι ασουλούπωτοι και μισή μεριδα, και που έχουν σαν μοναδικό σκοπό τους να τον εκμεταλλευτούν ή να τον εξαπατήσουν.
Ο ντόπιος πάλι βλέπει μπροστά του ενα κοπάδι απο κακομαθημένους ανόητους νεαρούς που θα πιστέψουν οτιδήποτε τους πεί, και έρχονται εδω για να μεθύσουν και να ασχημονήσουν, βρώμικοι και συχνά ξεδιάντροποι , έτοιμοι να σκορπίσουν ενα σωρό λεφτά , στα οποία καλό θα ήταν να βάλει κι ο ίδιος χέρι.

Η εχθρική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλο τους αποξενώνει ακόμα περισσότερο. Όσο ο καιρός περνάει , το χάσμα μεταξύ τους βαθαίνει.

(Στα όλα τα διαφημιστικά σπότ του υπουργείου τουρισμού πάντως , πέρα απ τις όμορφες θάλασσες , τους εντυπωσιακούς ναούς και το λαχταριστό φαγητό, προβάλλεται εξίσου και η θετική αλληλεπίδραση μεταξύ των ξένων και των ντόπιων. Κομμάτι αυτής είναι και η ευγένεια , σ ’ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται συνεχώς : ενας συμπαθέστατος τουρίστας , με χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά,  εξυπηρετείται απο ακόμα πιο χαμογελαστούς ντόπιους που διαθέτουν κι αυτοί αθώα και ’καθαρά ’πρόσωπα, κι ενω οι μεταξύ τους υποκλίσεις περισσεύουν. Είναι , βλέπεις, μια βασική ιδιότητα του εμπορεύματος που πλασάρεται κι ας έχει καταντήσει να συναντάται πια όλο και πιο σπάνια!)

Μα δεν είναι όλοι έτσι θα μου πείτε (και θα νομίζετε πως έχετε δίκιο), μόνο λίγοι ταιριάζουν σ αυτό που περιγράφεις ! (Μα τί κι αν δεν είναι έτσι όλοι ; Μα τί κι αν δεν είναι ακόμα ; Δεν μπορεί παρα να γίνουν !)

16. Φρούτα

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.
Είναι η εποχή τους κι έτσι ο ένας κάνει δώρο στον άλλον φρούτα. Τα κουβαλάνε απ τον κήπο τους σε μεγάλες σακούλες.
Έχουν γλυκιά γεύση κι είναι πολύχρωμα. Ροζ, κίτρινα και μώβ.
Συνήθως , είναι τόσα πολλά που αυτός που τα δέχεται δεν μπορεί να τα καταναλώσει όλα μόνος του και δωρίζει με τη σειρά του κάποια απ’ αυτά σε άλλους , που όμως και αυτωνών τα σπίτια είναι γεμάτα απο δαύτα!
Κάποιοι , μην έχοντας τί να τα κάνουν, βγάζουν στο δρόμο ενα τραπέζι και τα αραδιάζουν πάνω , πουλώντας τα με το κιλό σε εντελως συμβολική τιμή. Τους χαμογελάς και σου προσφέρουν αμέσως ένα - αν όχι μια ολόκληρη χούφτα - στο τζάμπα!
Περπατάς στους δρόμους : σχηματίζουν τεράστιους πύργους στα καφάσια , στους πάγκους , στις καρότσες. Τα βλέπεις στα περβάζια των παραθύρων και στα στόματα των πουλιών.
Ακόμα και οι κάδοι στις γωνίες είναι γεμάτοι απο φλούδες και μοσχομυρίζουν.
Μήπως είναι η φαντασία σου ; Τα χέρια των περαστικών έχουν παρει κι αυτά χρώμα απ τα τόσα που έχουν καθαρίσει!
Νομίζεις οτι θα τα βαρεθείς αλλα ,όσα και να τρώς, θέλεις κι άλλα.
Τεντώνεσαι λίγο και μπορείς να τα κόψεις απο το δέντρο!
Είσαι παιδί , μεγαλώνεις και τα ονοματά τους σου είναι τόσο οικεία όσο εκείνα των καλύτερών σου φίλων.
Είσαι μεγάλος. Κλείνεις τα μάτια για λίγο, στη μύτη σου έρχεται το αρωμά τους , και ξαναγίνεσαι πάλι παιδί!
Μη φύγεις! Δεν θα ξανασυναντήσεις ποτέ στη ζωή σου τόσο αρωματισμένα σκουπίδια!


.

15. Φαγητό

Όπου κι αν ρίξεις το βλέμμα σου εδω θα δεις ανθρώπους να τρώνε με τις ώρες. Σε υπαίθρια μαγειρεία με πλαστικές καρέκλες και τραπεζάκια,  σε σικάτα ρεστοραν , σε food courts πολυκαταστημάτων.
Έίναι ευτυχισμένοι.
Φέρνουν το πηρούνι ή τα ξυλάκια στο στόμα αργά , κάτι λένε, γελάνε, μασάνε καλά καλά τη μπουκιά τους, καταπίνουν επίσης αργα.
Ο θόρυβος των ομιλιών τους ανακατεύεται γλυκά με το τρίξιμο των ποτηριών και των πιάτων και μ ενα τρόπο ολοι αυτοί οι άγνωστοι γίνονται ενα, σε μια κοινή δραστηριότητα που υποτίθεται τους ενώνει.
Εντούτοις δεν μπορείς να νιώσεις κομμάτι αυτης της εμπειρίας .Τρώς μόνος σου. Κι εξακολουθείς να νιώθεις μόνος σου. Σου επιτρέπεται άραγε να καγχάσεις ;  Κάτι είναι που σ' ενοχλεί!
Iσως τα χιλιάδες σαγόνια που κουνιούνται ρυθμικά. Τα χιλιάδες ζευγάρια χέρια που ψάχνουν χαρτοπετσέτες για να σκουπίσουν τα χείλη. (Νιώθεις πως μπορείς να απομακρυνθείς λίγο, πως μπορείς να τους δεις απο ψηλά !)
Η χαρούμενη εικόνα κατανάλωσης. Οι στοίβες πιάτων με αποφάγια που μαζεύονται σε χρόνο μηδέν και που οι καθαρίστριες-σερβιτόρες απομακρύνουν.
Ίσως η κίβδηλη ισότητα του να αναπνέουν τον ίδιο αέρα και να τρώνε , εστω για μια και μόνη φορά, παρόμοιο φαί: το καλοπληρωμένο στέλεχος γραφείου ή o πλούσιος επιχειρηματίας τρώει , λένε, δίπλα στον πιο φτωχό μεροκαματιάρη στα εστιατόρια του δρόμου.
Κι είναι η δυτική σου συνείδηση ή - πως αλλιώς να το πώ ; - ο επαρχειωτισμός και μισανθρωπισμός σου που μιλάει! Έχοντας συνηθίσει τη διαδικασία του φαγητού ως αναγκαίο χάσιμο χρόνου , ως κάτι με το οποίο ξεμπερδεύεις στα γρήγορα για να κάνεις μετά σοβαρότερα πράγματα , δυσκολεύεσαι να δεχτείς πως εδώ μπορεί να τρώνε σχεδόν τελετουργικά, πως το φαγητό μπορεί να είναι η σημαντικότερη απασχόληση της ημέρας! Το φαγητό ως υπέρτατο νόημα την ίδια ώρα που ενοχικά το έχεις βαφτίσει ως μια απ τις κατώτερες ανθρώπινες δραστηριότητες !(Άσε που το αίμα των χτεσινών ταραχών δεν έχει στεγνώσει ακόμα απ τους δρόμους της πόλης! Πώς μπορεί όλοι αυτοί να τρώνε τόσο ανέμελα, απολαμβάνοντας;)
Και μετά , σκέφτομαι πως ίσως να σε ενοχλεί το δημόσιο του πράγματος, όλο αυτό δηλαδή το φαγοπότι σε κοινή θεα!
Χρόνο με το χρόνο το φαγητό στη Δύση γίνεται για πολλούς ιδιωτική υπόθεση. Μερικοί νιώθουν άβολα να βλέπουν άλλους ανθρώπους να τρώνε. Και νιώθουν ακόμα πιο άβολα όταν κάποιοι άλλοι βλέπουν τους ίδιους στο τραπέζι , μ' όλα αυτά τα στόματα που χάσκουν και τις γλώσσες που θορυβούν και τα δόντια που πολτοποιούν την τροφή !
Είναι σαν να είναι η διαδικασία του φαγητού ενα είδος ντροπής, κάτι που θέλεις να κάνεις μακρυά απο ξένα βλέμματα. Κι όταν βλέπεις κάποιον σπουδαίο, με κύρος, διανοητή ίσως ή πετυχημένο επιχειρηματία, θες μόνο να τον συνδυάζεις με τις εξιδανικευμένες ιδιότητες που του έχεις προσδώσει , κι όχι να τον σκέφτεσαι πασαλλειμένο με σάλτσες (όταν οι πελάτες οίκων ανοχής στη Δύση πετυχαίνουν τις κοπέλες σε κάποιο διάλλειμμα την ώρα που τρώνε , ξενερώνουν και φεύγουν. Στο μυαλό τους είναι ρομπότ που κάνουν μόνο ενα πράγμα)
Εδω όμως ακόμα, όλες οι επιχειρηματικές συμφωνίες κλείνονται σε γεύματα. Οι πόρνες , πολύ συχνα , μασουλάνε κάτι την ώρα που κάνουνε σκέρτσα στους πελάτες.
Και θες δε θες, βρίσκεσαι σ' ενα τεράστιο χώρο όπου αμέτρητοι άνθρωποι τρώνε ταυτόχρονα , μ ενα ρυθμό, μια πνοή, μία κοινή ψυχή!
Ίσως να σου φταίει το οτι είσαι μόνος σου τελικά



. .

14. Στην πορνεία

(Είναι όμορφες).
Προέρχονται απο φτωχές επαρχιακές πόλεις. Σταμάτησαν απο τα δώδεκα το σχολείο για να βοηθήσουν στα χωράφια ή την απελπιστικά μικρή οικογενειακή επιχείρηση. Δούλεψαν για κάποιο διάστημα σε βιοτεχνίες και εργοστάσια. Συχνά παντρεύτηκαν νωρίς , έκαναν και απο ενα δυο παιδιά. Χώρισαν επίσης νωρίς. ( Το πρόβλημα με τα στερεότυπα δεν είναι οτι γενικά είναι λανθασμένα: είναι κυρίως πως κάποιοι νομίζουν πως ισχύουνε πάντοτε και αυτόματα τα επικαλούνται. Έτσι λοιπόν και στις περισσότερες περιπτώσεις των κοριτσιών που εκπορνευονται στην πρωτεύουσα και τις τουριστικές περιοχές, η πραγματικότητα δεν μπορεί παρα να είναι στερεοτυπική).
Κάποια μακρυνή συγγενής ή γνωστή τους έμπασε στα κόλπα του επαγγέλματος και τους έμαθε πως να στέκονται μες τη νύχτα. Άρχισαν να μαθαίνουν αγγλικά . Άρχισαν να πιάνουν στα χέρια τους πραγματικά λεφτά , που τα έστελναν πίσω στους δικούς τους. Πολλά απο αυτά έγιναν νοσήλεια για τους γονείς τους, εκπαιδευση για τα μικρότερα αδέρφια τους και τα παιδιά τους, σπίτια : άλλα πάλι σπαταλήθηκαν χωρίς τύψεις απ τις οικογενειές τους εδω και εκεί, κι όσα περισσότερα ξοδεύονταν άσκοπα τόσα περισσότερα επιπλέον τους ζητούνταν.
(Μερικές σύναψαν σοβαρούς δεσμούς με πελάτες τους. Έφυγαν για Ευρώπη ή για Αμερική.
Κάποιες δεν άντεξαν το λαιφστάιλ εκεί και γύρισαν πίσω στη χώρα τους και στην παλιά τους δουλειά).
Τη μέρα σε μασατζίδικα .Τα βράδυα σε μπάρ. Αργά τη νύχτα συμπλήρωναν το εισοδημά τους στις ντίσκο ψαρεύοντας τουρίστες.
Άρχισαν να πίνουν πολύ . Μερικές έπεσαν στις αμφεταμίνες και την κόκα. Μπορούσαν να βγάζουν πολλά χρήματα , όμως αν δεν τα σπαταλούσαν οι οικογενειές τους τα σπαταλούσαν οι ίδιες. Κατέληξαν να δουλεύουν κυρίως για να πληρώνουν τα ναρκωτικά και τα ποτά τους. Στις χειρότερες περιπτώσεις έχασαν περιουσίες στο χαρτοπαίγνιο.
Έκαναν επικίνδυνες και παράνομες εκτρώσεις. Κόλλησαν αφροδίσια ενίοτε ανίατα. Κάποιες φορές κακοποιήθηκαν , έριξαν κι έφαγαν ξύλο με άλλα κορίτσια του επαγγέλματος, συνελήφθησαν απο την αστυνομία για νταραβέρια με ναρκωτικά κι έκαναν λίγη φυλακή. ( όταν δε μπόρεσαν να την εξαγοράσουν παρέχοντας σεξουαλικές υπηρεσίες στους ξαναμμένους αστυνομικούς).
Τα λεφτά όμως έρχονταν απο παντού . Η κάθεμιά τους είχε απο 2-3 'μόνιμες' σχέσεις που φόρτωναν για πάρτη τους τη western union σε τακτική βάση. Πλέον για να πανε οπουδήποτε έπαιρναν μόνο ταξί. Αγόραζαν ότι όμορφο τους έπεφτε στο μάτι ( σε μια ανάμνηση όμως της παλιάς τους φτώχειας συνέχισαν να μένουν με φίλες τους σε φθηνά ενοικιαζόμενα δωματιάκια)
Όποτε είχαν όρεξη , μεθυσμένες ξημερώματα, κοιμόντουσαν με κάποιον που πραγματικά τους άρεζε τζάμπα. Μερικές εφτασαν κάποτε στο σημείο να πληρώσουν κι όλας κάποιον κούκλο που τους γυάλισε ! Εμαθαν να χουν πολλούς οργασμούς και καθόλου ενοχές.
Δεν υπάρχει πεντάστερο ξενοδοχείο που να μην επισκεύτηκαν απο μια ντουζίνα φορές. Κοιμήθηκαν σε πολυτελή σεντόνια , έφαγαν σε μπουφέδες και πανάκριβα εστιατόρια, πελάτες τις πήγαν πληρωμένες διακοπές σε νησιά , τους αγόρασαν αεροπορικά εισιτήρια και είδαν μαζί τους τον κόσμο.
Διασκέδασαν , πέρασαν ευτυχισμένες στιγμές παρέα πάντοτε με αδερφικές φίλες που δούλευαν μαζί. Απο ενα σημείο και μετά δεν έδιναν λογαριασμό σε κανένα. Ζούσαν ανεξάρτητες και ελεύθερες σαν άντρες.
(Κι εδώ είναι που συχνά τα στερεότυπα παραλείπουν ενα μεγάλο κομμάτι της πραγματικότητας)
Η πορνεία δε βιώθηκε για αυτές μόνο σαν μια απεχθής -.οσο και να συνήθισαν στη δουλειά, μερικοί απ τους γέρους και άσχημους πελάτες τους έφερναν τάση για εμετό - και επικίνδυνη ακροβασία. Δεν την ένιωσαν μόνο ως βία ενάντια στο σώμα και την αξιοπρέπεια τους. Ήταν αυτή που τους βοήθησε να δραπετεύσουν απο το μικρό μέρος που γεννήθηκαν, απο μια σκληρή και επίπονη ζωή κοπιαστικής εργασίας μόνο για τα στοιχειώδη, απο την εξουσία του πατέρα, του αδερφού, του συζύγου με τις κλειστές και παραδοσιακές ιδέες. Απο την βαρετή, χωρίς παραστάσεις καθημερινότητα της επαρχίας.
Η πορνεία , ακόμα κι αν την επέλεξαν απο ανάγκη, ήταν ο μόνος τρόπος να χειραφετηθούν.
( Εντούτοις δεν είναι πια τόσο όμορφες)
Τα χρόνια περνάνε και η ' έξαλλη 'ζωή που κάνουν καταστρέφει το δέρμα και τα προσωπά τους. Τα λεφτά , παρότι έχουν εμπειρία πια, έρχονται λίγο πιο δύσκολα τώρα και δεν εχουν δυάρα στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς !Μερικές μόνο εξυπνες φρόντισαν να κανουν λίγο οικονομία τις ανθηρές μέρες και να ανοίξουν κάποιο μικρό μαγαζάκι. Αλλες εντείνουν τις προσπαθειές τους να τυλίξουν κάποιον που θα τις αποκαταστήσει.
Για τις περισσότερες όμως δύσκολες μέρες φαίνονται να έρχονται.
Οτι όμως κι αν συμβεί, λίγες το έχουν μετανιώσει!
(Κι ελπίζω να κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρεύτη χωρίς κατηγορητήρια και με την ίδια τρυφερότητα που τις κοιτάζω κι εγω)

13. Η πόλη του παρελθόντος

Μερικές δεκαετίες πρίν όλα ήταν όμορφα σ αυτή τη χαώδη ασιατική μεγαλούπολη τη χτισμένη απο μπετόν .( Είναι το φαντασιακό άραγε που τα κάνει όμορφα ή η επιλεκτική μνήμη και η νεότητα που συχνά βιώνεται ιδανικά ακόμα και σε ασχημες συνθήκες;)
Τα σπίτια ήταν χαμηλά, σήκωνες τα μάτια σου κι έβλεπες μόνο ουρανο. Παιδιά έπαιζαν ανέμελα στους χωματόδρομους. (Κάποια άλλα πιο άτυχα ερχόντουσαν με τη βία απ τις επαρχίες και εκδίδονταν μες τη νύχτα για ενα κομμάτι ψωμί ).
Δεν υπήρχαν τόσες πολλές αγγλικές επιγραφές και ονόματα, κι ούτε οι περισσότεροι διαβάτες φόραγαν δυτικά ρούχα .(Δεν υπήρχαν και δικαιώματα δυτικού τύπου : η εξουσία ήταν ακόμα πιο βιαιη και ανεξέλεγκτη ).Η πόλη είχε λιγοστά εμπορικά και λιγότερους πάγκους στην αγορά : οι πωλητές πούλαγαν κυρίως φρούτα και ζαρζαβατικά ( H φτώχεια ήταν μεγάλη , το κέρδος μικρό, η  επιβίωση σκληρή ). Παντού υπήρχαν κανάλια , και ο περισσότερος κόσμος μετακινούνταν με βάρκες. Τα νερά ηταν καθαρά, ανθρωποι που ζούσαν στις όχθες επλεναν τα πιάτα τους εκεί, ψάρευαν, κολυμπούσαν. (Η ελονοσία σάρωνε , γιατροί δεν υπήρχαν για τους πολλούς ) Σε διάφορα σημεία της πόλης βρίσκονταν πυκνές συστάδες βλάστησης σαν μικρές ζούγκλες : πίθηκοι ανεβασμένοι στα κλαδιά μασούλαγαν ήρεμα τους καρπούς των δέντρων. (Στρατιές απο ποντίκια τρεχοβολούσαν μες τις παράγκες). Υπήρχαν πολύ λιγότερα αυτοκίνητα και ταξί .Πιο πολλά τρίκυκλα και ποδήλατα. ( αποκαμωμένοι γεράκοι βαριανασαίναν μες τη ζέστη στο πετάλι, τα ψίχουλα που κέρδιζαν τα ξόδευαν στη μόνη τους παρηγοριά : το όπιο )
Νεαροί αντρες προχωρούσαν αγκαλιασμένοι απ τους ώμους .Νεαρές γυναίκες με το κεφάλι λίγο χαμηλωμένο και φορώντας μακρυά φορέματα κρύβονταν κάτω απ τις ομπρέλες τους : όταν η ματιά σου διασταυρώνονταν με τη δικιά τους λες και κάτι έξαφνα άστραφτε. Τα νεαρά ζευγάρια συναντιόνταν στα παγκάκια και τα πεζούλια των πάρκων : ήταν πολύ ευτυχισμένα κι ας φόραγαν τριμμένα ρούχα και το μόνο που τους ανήκε ήταν η αγάπη ( που συχνά ηταν προιόν συνοικεσίων ).
 Ολοι χαμογελούσαν ευγενικά ο ενας στον άλλον. Στα φτωχά σοκκάκια , εκεί που τα λουλούδια ευωδίαζαν και πουλερικά σκάλιζαν χαρούμενα το χώμα, οι γείτονες της διπλανής πόρτας ήταν σαν αδέρφια. (Tο μίσος όμως μεταξυ των απλών ανθρώπων , διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων ήταν αβυσσαλέο)
Στους δρόμους θεατρίνοι χορεύαν και τραγουδούσαν σε αυτοσχέδιες παραστάσεις : πλήθος μαζευονταν γύρω και παρακολουθούσε.Κάθε ταινία των μεγάλων σταρ βούλιαζε τους κινηματογράφους : ήταν ενα γεγονός που κανείς δεν ήθελε να χάσει . Όπως γεγονότα ήταν κι όλες οι γιορτές. Τα φαναράκια να πλέουν στο ποτάμι. Λίγο νερό, ίσα ίσα όσο χωράει σε μια χούφτα που ο ένας έριχνε ντροπαλά στον άλλον. ( Πόση πλήξη μες την ασημαντότητα μιας τέτοιας καθημερινότητας όπου το τίποτε γίνεται αναγκαστικά γεγονός!).
Η ζωή ηταν τόσο απλή : παντρευόσουν πολύ νέος την πρώτη σου αγάπη.  Συντομα το σπίτι γέμιζε με παιδιά. ( η γυναίκα γερνούσε γρήγορα και μαντρωνόταν στο σπίτι, ο άντρας επισκεπτόταν συχνά τα μπουρδέλα )
(Κανείς θα μπορούσε να πει πολλά και μετά να γκρεμίσει ευκολα το στερεότυπο του χαμένου παραδείσου.
Η αποδόμηση η ίδια όμως θρέφει κι αυτή τη δική της μυθολογία. Αναπαράγει τα δικά της ψέματα. Είναι κι αυτή κάλπικα επιλεκτική.  Γιατί πάντα υπαρχει  κάτι που δεν μπορεί να αποδομηθεί. Όσοι  έχουν ζήσει εκείνη την εποχή ή όσοι περπατώντας τυχαία σε μια γειτονιά ξεχασμένη απ το χρόνο δέχθηκαν θραύσματα απ το παρελθόν , μπορούν να καταλάβουν. Σκληρά , φτωχικά, βρώμικα, μες την αμάθεια και την αγωνία της επιβίωσης , εκείνα τα χρόνια είχαν μια ανακουφιστική  απλότητα και ξεγνοιασιά , μια - όσο κλισέ κι αν ακούγεται - παράξενη αγνότητα, μια αθωότητα που εξανθρώπιζε  .Το να την ανακαλεί σήμερα κανείς, βλέποντας αυτή την μοντέρνα πόλη τέρας και τους βιαστικούς αγέλαστους πλέον ανθρώπους της ,είναι αβάσταχτο. Και πονάει πολύ!)
Aγαπαω την πόλη όπως και νάναι. Σηκώνομαι πρωί πρωί και την ακούω σιγά σιγα να ξυπνάει κι αυτή καθώς ξημερώνει .(Είναι το φαντασιακό μου άραγε  που φτιάχνει την ομορφιά ή το οτι είμαι νέος , οτι θα είμαι νέος για λίγο ακόμα ;)

12.Μια αντίθεση

Στη μία πλευρά του κεντρικού δρόμου συγκροτήματα 'ενήλικης διασκέδασης'. Νεαρές συνήθως κοπέλες εκδίδονται σε μασατζίδικα, στριπτιτζάδικα και μπάρ . Κάποιες άλλες κάνουνε πιάτσα ή τριγυρνάνε στους γύρω σοκάκια , ελπίζοντας να βρούνε κάποιον πελάτη .
 Στην απέναντι πλευρά του δρόμου μια γειτονιά γεμάτη με ξενοδοχεία , εστιατόρια και μαγαζιά που απευθύνονται σε τουρίστες απ τη Μέση Ανατολή . Αραβικά ονόματα, αραβικό φαγητό, ναργιλέδες, διακόσμηση που λες και βγήκε απ' τις χίλιες και μια νύχτες. Οι τουρίστες - που συνήθως ταξιδεύουν σε γκρούπ τριών ή τεσσάρων - αράζουν σε φαγάδικα και σε καφέ , και σκοτώνουν την ώρα τους περιμένοντας να βραδυάσει λίγο για να επιδοθούνε στο κυνήγι γυναικών ,που ήδη έχουν αρχίσει να τρώνε με τα μάτια ,μιας που , όπως είναι φυσικό, οι δυο πλευρές , τα μπάρ και η αραβική γειτονιά , κάπου 'συναντιούνται'.
Σε μερικές περιπτώσεις βλέπεις και ζευγάρια , μουσουλμάνους άντρες που αποφάσισαν να έρθουνε ως εδώ με τις συζύγους τους. Εκείνοι πιο χαλαροί ,να χαζεύουν τα φώτα και τη δράση τριγύρω. Εκείνες πιο μαζεμένες ,με τα μάτια κάπως χαμηλωμένα, να ασχολούνται κυρίως με το τι θα αγοράσουν, φορώντας στο κεφάλι τις χαρακτηριστικές τους μαντήλες. Κάποιες άλλες να είναι σκεπασμένες απ' την κορφή ως τα νύχια με μαυρες μπούργκες που αφήνουν μόνο τα μάτια ακάλυπτα ,κι αυτά πίσω απο βέλο!
Μία τέτοια γυναίκα παρατηρούσα τις προάλλες. Περπατούσε σκυφτή δίπλα απ'τον άντρα της , κρατώντας κάτι τεράστιες σακούλες με ψώνια, μέχρι που το βλέμμα της διασταυρώθηκε για λίγο με εκείνο ενος κοριτσιού που ντυμένο μ' ενα τοσοδούλικο μίνι, με ολο το μπούστο έξω, ψηλοτάκουνα και βαμμένο σα λατέρνα , πήγαινε προφανώς στη δουλειά του σε κάποιο μπάρ. Το κορίτσι την κοίταζε κι αυτό με απορία. Τί να σκέφτονταν άραγε η μία για την άλλη ;
Η κοπέλα της νύχτας άραγε έβλεπε την άλλη ως ανθρώπινο ον ή μήπως σαν ενα παράξενο φάντασμα ; Άραγε τη λυπόταν ή μήπως τη ζήλευε έτσι που περπατούσε αόρατη ,προστατευμένη απ΄τα βλέμματα, έχοντας εναν άντρα δίπλα της που  της εχει εξασφαλίσει μια άνετη ζωή μέχρι το τέλος ;
Και η γυναίκα  μέσα στη μαύρη μπούργκα τί να σκέφτονταν άραγε βλέποντας την πιθανόν  συνομηλική της να περπατάει έτσι 'γυμνή' μέσα στο δρόμο ; Ένιωθε άραγε αηδία και φρίκη ή λύπηση ; Ή μήπως ένιωθε κι αυτή ζήλεια για μια ελευθερία που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν θα μπορούσε να έχει ;
Η μία θα περνούσε το βράδυ της με το άγχος να την κεράσουν πολλά ποτά ωστε να πάρει ποσοστά , να είναι χαμογελαστή και ελκυστική, να την διαλέξει κάποιος ωστε να βγεί το μεροκάμματο. Μετά, ανακούφιση αλλά και δυο ώρες μαρτυριού : οι πελάτες είναι συνήθως μεσήλικες , χοντροί και αποκρουστικοί και θέλουνε τα πάντα στο κρεβάτι συμπεριλαμβανομένων 'παθιασμένων' φιλιών. Όταν όμως τελειώσει κι αυτό , καιρός για βόλτες με φίλες, καλό φαγητό , ποτό και διασκέδαση μέχρι πρωίας, με μια μικρή αγκίθα στην καρδιά οτι σύντομα θα ναι πάλι άφραγκη. Τα χρόνια περνάνε γρήγορα , νιώθει πως ζει και  περνάει καλά, όμως το μέλλον τη φοβίζει.
Η άλλη θα επιστρέψει στο πολυτελές ξενοδοχείο της. Ο αντρας της θα βγεί σύντομα έξω να τσιλιμπουρδίσει ,χωρίς να της δώσει τον παραμικρό λογαριασμό, κι εκείνη θα μείνει μόνη κι ελευθερη να ξεφορτωθεί τη μπούργκα ,που την έκανε να σκάει απ'τη ζέστη ,και να δοκιμάσει τα ακριβά ρούχα που αγόρασε προηγουμένως. Γεμίζοντας τη μπανιέρα μ' ενα απαλό αφρόλουτρο θα βυθιστεί στο νερό ξέγνοιαστη απο οικονομικα προβλήματα. Η ζωή της αναμένεται να μην έχει την παραμικρή δυσκολία : την περιμένουν μια σειρά απο παιδιά και εγγόνια, κι αυτό θα ναι το καθήκον, η χαρά και η σκλαβιά της.

11. Αστυνομία

Γενικά ο κόσμος δεν συμπαθεί τους αστυνομικούς (και) εδώ. Πέρα απο αγενείς και αλλαζόνες , είναι εύκολο να δείς πόσο διεφθαρμένοι είναι , πόσο αφήνουν ανενόχλητους τους μπροστά στα μάτια τους παρανομούντες ,αρκεί να χουν εισπράξει το παχυλό μερτικό τους απ' την παρανομία.
 Συχνά οι νόμοι σ΄αυτο το μέρος της γης, καταντούν ενα κακόγουστο αστείο . Μοιάζουν σαν να υπάρχουνε μόνο και μόνο για να βγάζουνε κάποιοι χρήματα υπο τον φόβο της επιβολής τους και ως αναγκαία σύμβαση : ακόμα κι αν αυτοί δεν τηρούνται στην πραγματικότητα, το κράτος καθρευτίζει σ' αυτούς την δημόσια εικόνα του , που πότε μπορεί να ναι μοντέρνα και να καταναλωθεί απ' το διεθνές κοινό, πότε συντηρητική για να υπερασπιστεί τις τοπικές αξίες που ,στο φαντασιακό και μόνο των πολιτών ,θεμελιώνουν την κοινωνία και το έθνος.
Ο φόβος που ανέφερα πρίν είναι γενικά μια άλλη λέξη κλειδί που εξηγεί την αντιπάθεια για τους αστυνομικούς σ' όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη . Ο αστυνομικός όπως και νάναι πάντοτε βγαίνει κερδισμένος: όταν δεν παρανομείς φοβούμενος τις συνέπειες ,σε ελέγχει απόλυτα κρατώντας σε σκλαβο του, δεμένο χειροπόδαρα μ' ενα αόρατο σκοινί. Όταν πάλι παρανομείς ,ζεις με το φόβο της ημέρας που ο αστυνομικός θα σε βάλει στο χέρι ασκώντας πάνω σου μια θεσμοθετημένη βία. Επιπροσθέτως ζεις και με εναν τρίτο φόβο : μήπως , ξεπερνώντας τα 'δικαιολογημένα' όρια της εξουσίας του, σε βλάψει ,επειδή π.χ δεν του άρεσε η φάτσα σου, ακόμα κι αν ήσουν απόλυτα νομοταγής.
Οι αστυνομικοί εδω - όσο κι αν σιγά σιγά ο τόπος εκμοντερνίζεται και μερικά πράγματα έπαψαν να γίνονται φόρα παρτίδα ,ενω η εξουσία αρχίζει να αφαιρείται απ' αυτούς που είναι κατώτεροι σε αξιώματα - μπορούν να εισπράττουν τα ποσοστά τους απο μικρά και μεγάλα μαγαζιά κάθε πρώτη του μηνός, να σπρώχνουν μέσω μεσαζώντων ναρκωτικά κονομώντας χοντρά ( συλλαμβάνοντας για τα μάτια του κόσμου πότε πότε μερικούς απ'τους ίδιους τους τους πελάτες) , να ανακαλύπτουν μικροπαρανομίες παντού και να τσεπώνουν μικροποσά εκβιάζοντας. Μερικοί απ' αυτούς, σε περιοχές επιρροής τους, μπορούν να τρώνε και να πίνουν τζάμπα οπουδήποτε θελήσουν ή να καβαντζώνουν ρούχα και πράγματα απο πάγκους χωρίς να πληρώσουν.
Εντούτοις , ο κόσμος αυτών που ασκούν την εξουσία και αυτών που την υπόκεινται δεν είναι πάντοτε αγεφύρωτος, και οι ίδιοι λόγοι που προκαλούν μίσος και αντιπάθεια κάλλιστα μπορούν να μεταβληθούν σε αιτίες ...συμπάθειας που οδηγούν σ' εναν ιδιότυπο συμβιβασμό των δύο πλευρών προς το κοινό συμφέρον . Ο αστυνομικός εδώ είναι μεν εκείνος που σου στερεί την ελευθερία της παρανομίας , είναι όμως ταυτόχρονα κι εκείνος που σε απαλλάσει απ 'την αμείλικτη αυστηρότητα των νόμων και το αναπότρεπτο της επιβολής τους. Παρανομώντας εδώ ξέρεις πως ακόμα κι αν σε πιάσουν στα πράσα , μπορείς στις περισσότερες των περιπτώσεων να ξεγλυστρήσεις πληρώνοντας. Μετά απ' αυτό ο αστυνομικός απο μπαμπούλας μπορει να μετατραπεί σε φιλαράκι και να πίνετε μαζί μπύρα χασκογελώντας, αρκεί βέβαια να μην είναι υπερβολικά άπληστος!

10. Καθημερινό μελόδραμα

Ενα αδέσποτο σκυλί είναι ξαπλωμένο έξω απο ενα μικρό σούπερ μάρκετ. Κάθε φορά που η αυτόματη πόρτα ανοίγει , ενα κύμμα δροσιάς το χτυπάει απο το air condition που δουλεύει μέσα στο φούλ. Μια  ταμίας , που χει προσέξει πως το ζώο εχει μπλοκάρει την είσοδο ,σηκώνεται καi σπρώχνοντας  με το πόδι της το αναγκάζει να φύγει.
Αργότερα , η ίδια ταμίας που έχει τελειώσει τη βάρδια της , κάνει βόλτες σ ενα μεγάλο εμπορικό. Κάθε λίγο και λιγάκι σταματάει και δοκιμάζει ακριβά ρούχα, φοράει ακριβά γυαλιά ηλίου, ψεκάζει το χέρι και το λαιμό της με δείγματα απο ακριβά αρώματα.
Περιμένει τον φίλο της ,που έχει φτάσει στο εμπορικό στην ωρα του , αλλα έχει ξεχαστεί στον πιο πάνω όροφο ,σ ενα μαγαζί με οργανα μουσικής , χτυπώντας τις χορδές μιας Yamaha που προσποιείται πως σκέφτεται ν αγοράσει. Δεν μπορεί να ξεκολλήσει τα χέρια του απο πάνω της: πόσο καλύτερος είναι ο ήχος απο την αθλια φτηνοκιθάρα που έχει!
Ο νεαρός υπάλληλος του μαγαζιού τον κοιτάζει με μισό μάτι: βλέπει τα ρούχα του, το στύλ του, ξέρει πως δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να εχει να πληρώσει τόσα λεφτά. Τον εκνευρίζουν οι φτωχομπινέδες που νομίζουν πως μπορούν να μπαίνουν στο μαγαζι και να παιζουν με τις ώρες με τα όργανα. Σημερά όμως δεν πρόκειται να χαλάσει το κέφι του : είναι Παρασκευή βράδυ και μετά απο καιρό θα βγεί έξω με φίλους  για τρέλες!
Λίγες ώρες μετά, χτυπιέται στο ρυθμο της μουσικής σε μια απ τις κεντρικές gay disco 'για ξένους' της πόλης . Ενας λευκός τουρίστας τον φλερτάρει και τον κερνάει ποτά καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας και στο τέλος του προτείνει να ερθει στο δωματιό του να κοιμηθούνε μαζί. Είναι έτοιμος ν αρνηθεί- ο άλλος είναι μεσήλικας με κοιλιά και ζαρωμένο δέρμα- αλλάζει όμως γνώμη όταν μαθαίνει πως ο τυπος μένει σ ενα πασίγνωστο κιριλέ ξενοδοχείο . Πάντοτε ήθελε να κοιμηθεί εκεί για μια φορά! Ποιός ξέρει πόσο ωραίο θα είναι το πρωινό!
Εχει πια ξημερώσει. Μπαίνουν σ ενα ταξί και σταματάνε για λίγο στη μέση της διαδρομής για ν' αγοράσουνε μπύρες και προφυλακτικά. Βγαίνοντας , διαμαρτύρεται στους υπαλλήλους για κείνο το σκυλί που εχει ξαπλωθεί φαρδύ πλατύ ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Μια ταμίας σηκώνεται και το σπρώχνει με το πόδι της για να φύγει.
Το σκυλί θα μπορούσε , με μια κίνηση του κεφαλιού του, να γυρίσει και να τη δαγκώσει. Σηκώνεται όμως και φευγει .Αδιαμαρτύρητα.

9. χάσμα γενεών

Όταν μια κοινωνία αλλάζει και τα ήθη 'εκμοντερνίζονται' τόσο γρήγορα , πολλοί είναι αυτοί που δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τις εξελίξεις. Τα παιδιά των μεγάλων ειδικά πόλεων έχουν κι εδώ μια μυστική ζωή που οι γονείς τους ούτε καν υποψιάζονται. Στην επιφάνεια δέχονται πάντα αδιαμαρτύρητα τις υποδείξεις τους , στα κρυφά όμως κάνουνε τελικά αυτό που θέλουν. Οι συγκρούσεις αποφεύγονται κι όλοι μενουν ευχαριστημένοι.
Οι δυο παράλληλες πραγματικότητες- η μία φαντασιακή στο μυαλό των γονιών-  συνυπάρχουν  απρόσκοπτα , κάτι που φαντάζει πολλές φορές κωμικό για τον παρατηρητή που έχει επίγνωση  και των δύο πλευρών του νομίσματος.
Εικοσάχρονη κοπελίτσα της 'καλής κοινωνίας' , με αχαλίνωτη ερωτική ζωή απο τα δεκατεσσερά της -κάτι όχι και τόσο σπάνιο πια- και πειραματισμούς με ομοφυλοφυλικό και ομαδικό σεξ , καλείται στο σπίτι να παραστήσει την ανήξερη παιδίσκη μέχρις ότου η μητερα της αρχίζει να παρατηρεί πως ντύνεται κάπως τολμηρά και πως συχνά αργεί τα βράδυα. Ανήσυχη πηγαίνει σ εναν φημισμένο αστρολόγο και τον ρωτάει με τρεμάμενη φωνή μήπως η κόρη της δεν είναι πια παρθένα κι εκείνος επιβεβαιώνει τους φόβους της προσθέτωντας πως ,αν αυτή  η παρέκκλιση της κόρης συνεχιστεί, φοβερά και τρομερά πράγματα θα συμβούν!
Στο σπίτι η κοπελίτσα αρνείται τα πάντα μπροστά στη μητέρα που εχει λειώσει στο κλάμμα: 'Μα τί  είναι αυτά που λες μαμά! Eίναι δυνατόν να σου λέω εγώ ψέματα;'  Η μαμά ησυχάζει κάπως όμως είναι η σειρά της κόρης να καθήσει σε αναμμένα κάρβουνα: η δυσοίωνη προφητεία του αστρολόγου δεν την αφήνει να κοιμηθεί. Εξομολογείται στους φίλους της πόσο πολύ φοβάται για όλα εκείνα που μέλλονται να συμβούν. Αποφασίζει - απ ότι ξέρω πειθάρχησε  στην αποφασή της- να σταματήσει την κρεπάλη και να ψάξει για μια σοβαρή σχέση με προοπτική γάμου.
Οχι μόνο σ αυτή την περίπτωση ο  'μοντερνισμός' και ο 'σύγχρονος΄ τρόπος σκέψης ηττηθηκαν τελικά απ τον ανορθολογισμό και τον συντηρητισμό .Το χάσμα των γενεών γεφυρώθηκε μέσα απο την αυθεντία του αστρολόγου και ο παλιός κόσμος επικράτησε , όπως συμβαίνει πάντοτε στις ασιατικές κοινωνίες που κάνουν ενα βήμα μπροστά για να κάνουν μετά δύο βήματα πίσω
(Φορές φορές στην Ασία νομίζεις πως η άλλη πραγματικότητα, η μοντέρνα, είναι αυτή που βρίσκεται  μέσα στο φαντασιακό των παιδιών και μόνο ! Οι γονείς και οι σκονισμένες ιδέες τους χασκογελάνε πίσω απ το παραβάν.)

Μια ακόμα παρένθεση

ΒΑΡΑΝΑΣΙ-ΙΝΔΙΑ

Ζέστη. Παντού χωματόδρομοι, σκόνη.

Ο τόπος γεμάτος, δεν έχεις χώρο να περάσεις.

Παλιά αυτοκίνητα. Τρίκυκλα. Ζητιάνοι με ακρωτηριασμένα σώματα, μανάδες και παιδάκια που σε παρακαλάνε για λίγα νομίσματα.

Κατσίκες. Αγελάδες που κάνουν την ανάγκη τους στη μέση του δρόμου.

Ημίγυμνοι babas - περισσότερο τρελοί παρά σοφοί-  με πανβρώμικες γενειάδες , να περπατάνε ξυπόλητοι τσαλαπατώντας τις κάθε είδους ακαθαρσίες.

Λύματα, λόφοι με σκουπίδια εκτεθειμένα στον ήλιο, να σαπίζουν.

Κι ύστερα είναι ο Γάγγης.

Αλλοι να κατουράνε μέσα κι άλλοι να αποπατούν και , λίγα μέτρα πιο πέρα, κάποιοι να πίνουν το ιερό νερο.

Κάθε απόγευμα να στήνουν τους σωρούς από τα ξύλα, τα οποία τα χτίζουν γύρω από το σώμα του νεκρού - αν είσαι φτωχός σε καίνε μέσα σε αποξηραμένα περριτώματα αγελάδας -  με το κεφάλι να προεξέχει , κεφάλι που κάποια στιγμή ο πρωτότοκος γιός θα συντρίψει μ ένα σφυρί. Από το άνοιγμα η ψυχή θα μπορέσει να πετάξει πιο εύκολα στον ουρανό.

Θέλεις να βγάλεις φωτογραφία με την πυρά αλλά απαγορεύεται. Είναι ασέβεια. Εκτός αν πληρώσεις πρώτα τους κρατικούς αξιωματούχους που είναι εκεί και παρακολουθούν.

Αν δεν το κάνεις μπορεί και να σε κατηγορήσουν ότι φωτογράφιζες κρυφά,

πολλά μάτια θα στραφούν θυμωμένα πάνω σου.

Κάνεις μερικά βήματα πίσω και προτιμάς να εξαφανιστείς.

Η πόλη είναι έτσι χτισμένη που θα χαθείς σίγουρα μες τα σοκάκια, καθώς το σκοτάδι θα πέφτει και θα μπερδεύεσαι όλο και περισσότερο.

Γύρω σου αποσκελετωμένες φιγούρες. Αστεγοι που φαίνεται να έχουν χάσει κάθε ανθρώπινη ιδιότητα σέρνονται προς το μέρος σου.

Μην ανησυχείς όμως. Στην πραγματικότητα μάλλον κανείς δεν θα σε πειράξει.

Και εξάλλου- στη χειρότερη περίπτωση- είναι μεγάλη τύχη να πεθάνεις στο Βαρανάσι. Αν συμβεί αυτό, λένε πως σταματάει ο κύκλος των μετεμψυχώσεων και έρχεται η λύτρωση.

Πολλοί ετοιμοθάνατοι Ινδοί έρχονται εδώ και συνωστίζονται σε ειδικά καταλύματα περιμένοντας τον θάνατο. Αν δεν τα καταφέρουν και μετά από μερικές μέρες είναι ακόμη ζωντανοί, με βαριά καρδιά, επιστρέφουν από κει που ήρθαν.Ένας λάθος υπολογισμός.

Θα σου πούν,  πως κανένα άλλο μέρος δεν μοιάζει με το Βαρανάσι.

Όλος ο πνευματικός κόσμος της Ινδίας μαζεύεται εδώ.

Η πόλη είναι γεμάτη με μουσικές σχολές, ναούς, βιβλιοπωλεία, δασκάλους γιόγκα που ψάχνουνε μαθητές.

Το μόνο που ξέρω. Είμαι  πέντε μέρες εδώ κι εχω ήδη σπάσει..

Μου είπαν όμως για πολλούς δυτικούς που έρχονται εδώ και επηρεάζονται βαθιά από το περιβαλλον γύρω τους.

Τα σώματα των νεκρών που επιπλέουν στον Γάγγη, η φτώχεια, οι ξυπόλητοι σοφοί που περιφέρονται χώρίς -υποτίθεται- να νοιάζονται για τα υλικά αγαθά, η αίσθηση ότι ξετυλίγεται μπροστά τους ο αμείλικτος κύκλος : γέννηση- φθορά -θάνατος,

Αισθάνονται το μάταιο της ζωής που έκαναν στην ευρώπη - πνιγμένη μέσα στα εμπορεύματα- και, επιρρεπεις στον ανατολίτικο μεταφυσικό ασκητισμό,αποφασίζουν ν αλλάξουν ζωή. Να κάνουν επιτέλους κάτι και για την ψυχή τους.

Φαντάζονται τους εαυτούς τους ρακένδυτους, να περπατάνε μέσα στην ιερή πόλη, απαλλαγμένοι από τις έγνοιες, ζώντας ταπεινά, με ελεημοσύνες.

Φτιάχνουν με τα ρούχα τους μια μικρή σχεδία, βάζουν πάνω κάμερες , λεφτά  και διαβατήρια, και τα αφήνουν να τα παρασύρει ο Γάγγης.

Τώρα είναι ελεύθεροι.

Εκστασιασμένοι στην αρχή, αμπελοφιλοσοφούν για την ηθική ανωτερότητα της καινούριας τους ζωής.

Σύντομα όμως αρχίζουν να καταλαβαίνουν πόσο επιπόλαια τα είχαν σκεφτεί όλα και πόσο άθλια είναι η ζωή ενός άστεγου στο Βαρανάσι.

Αρχίζουν να νοσταλγούν το καθαρό τους κρεβάτι. Το πρωινό τους με δημητριακά. Το ουίσκι μπροστά από την τηλεόραση. Το τένις της Παρασκευής.

Σύντομα καταλαμβάνονται από απελπισία. Τρέχουνε πανικόβλητοι στις πρεσβείες για να τους βγάλουνε καινούρια χαρτιά.

Μετά από μερικές μέρες, ευτυχισμένοι, πετάνε πάνω από το Βαρανάσι με το αεροπλάνο της επιστροφής.

Την ίδια ώρα που ο Γάγγης , αιώνιος, αναδεύεται κάτω απο το πρωινό φώς.

(Ευτυχώς είναι νωρίς ακόμη. Έχει δροσιά και οι δρόμοι είναι ακόμη άδειοι.

Περιμένω μαζί με δυο ντουζίνες Ινδούς να μου σερβίρουν τσάι μασάλα.)