Tuesday, December 23, 2014

17. Μαζικός τουρισμός


Ο τουρίστας , που έχει ήδη μείνει λίγο καιρό εδώ, είναι εκνευρισμένος : το φαγητό δεν ήρθε όπως το παρήγγειλε, η κοπέλα στο κατάστημα δεν καταλαβαίνει τι της ζητάει, ο οδηγός του τρίκυκλου τον πλευρίζει συνέχεια να τον ρωτήσει αν θέλει κούρσα, ο ράφτης προσπαθεί να του πιάσει κουβέντα για να του πουλήσει κουστούμια, ο πωλητής του δρόμου του ζητάει ενα ποσό που του φαίνεται υπερβολικό. Μιλάει σ’ όλους εχθρικά, απότομα, χωρίς να τους κοιτάζει στα μάτια και κάνοντας έντονες , σχεδόν επιθετικές χειρονομίες.(Άσε που έχει και ζέστη!).
Τα χρήματα στην τσέπη του τον κάνουν να νιώθει οτι μπορεί να ναι αγενής και δεν του χει μείνει πια υπομονή για να κρατάει τα προσχήματα.
Ο ντόπιος , που δουλεύει χρόνια σε τουριστική περιοχή, είναι εκνευρισμένος κι αυτός : τον κουράζουν όλες αυτές οι θορυβώδεις ορδές τουριστών που παραπονιούνται για τα πάντα, ρωτάνε συνεχώς το ένα και το άλλο, χρησιμοποιούν μια γλώσσα που συχνά δεν καταλαβαίνει αλλα συμπεριφέρονται λες και ηταν υποχρεωσή του να την ξέρει καλύτερα, παζαρεύουν τις τιμές συνεχώς κι ενω έχουν τόσα χρήματα. (Και διασκεδάζουν μάλιστα απο πανω ενω αυτός δουλεύει!). Κάποτε έκρυβε την αντιπαθειά του και χαμογελούσε πλατυά , τώρα όμως πλέον δεν τον νοιάζει να δείχνει καλός. Τους μιλάει κοφτά,  απαξιωτικά κι όταν λένε πολλά , ρωτούν ή εξηγούν ,ούτε καν τους ακούει : τους σπρώχνει σαν να ναι ζώα μες τα βανάκια αφου πρωτα εχει τσεπώσει τα λεφτά τους.
Οι τουρίστες είναι αμέτρητοι, μπορεί να είναι αγενής σ αυτούς εδώ διότι σάμπως θα τους ξαναδεί ; Σύντομα στη θέση τους θα ρθουν άλλοι!
Στην πραγματικότητα ο ένας έχει πάψει να βλέπει τους άλλους σαν ανθρώπους προ πολλού και αυτό που βλέπει δεν είναι παρα μια καρικατούρα.
Ο τουρίστας δε βλέπει μπροστά παρα ηλίθιους ( ναι αυτό βλέπει!), που δεν θα καταλάβουν τίποτε απ’ όσα θα τους πει όσο απλά κι αν είναι , που ενίοτε μειονεκτούν και σωματικά μιας και είναι ασουλούπωτοι και μισή μεριδα, και που έχουν σαν μοναδικό σκοπό τους να τον εκμεταλλευτούν ή να τον εξαπατήσουν.
Ο ντόπιος πάλι βλέπει μπροστά του ενα κοπάδι απο κακομαθημένους ανόητους νεαρούς που θα πιστέψουν οτιδήποτε τους πεί, και έρχονται εδω για να μεθύσουν και να ασχημονήσουν, βρώμικοι και συχνά ξεδιάντροποι , έτοιμοι να σκορπίσουν ενα σωρό λεφτά , στα οποία καλό θα ήταν να βάλει κι ο ίδιος χέρι.

Η εχθρική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλο τους αποξενώνει ακόμα περισσότερο. Όσο ο καιρός περνάει , το χάσμα μεταξύ τους βαθαίνει.

(Στα όλα τα διαφημιστικά σπότ του υπουργείου τουρισμού πάντως , πέρα απ τις όμορφες θάλασσες , τους εντυπωσιακούς ναούς και το λαχταριστό φαγητό, προβάλλεται εξίσου και η θετική αλληλεπίδραση μεταξύ των ξένων και των ντόπιων. Κομμάτι αυτής είναι και η ευγένεια , σ ’ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται συνεχώς : ενας συμπαθέστατος τουρίστας , με χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά,  εξυπηρετείται απο ακόμα πιο χαμογελαστούς ντόπιους που διαθέτουν κι αυτοί αθώα και ’καθαρά ’πρόσωπα, κι ενω οι μεταξύ τους υποκλίσεις περισσεύουν. Είναι , βλέπεις, μια βασική ιδιότητα του εμπορεύματος που πλασάρεται κι ας έχει καταντήσει να συναντάται πια όλο και πιο σπάνια!)

Μα δεν είναι όλοι έτσι θα μου πείτε (και θα νομίζετε πως έχετε δίκιο), μόνο λίγοι ταιριάζουν σ αυτό που περιγράφεις ! (Μα τί κι αν δεν είναι έτσι όλοι ; Μα τί κι αν δεν είναι ακόμα ; Δεν μπορεί παρα να γίνουν !)







Friday, December 19, 2014

16. Φρούτα


Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.
Είναι η εποχή τους κι έτσι ο ένας κάνει δώρο στον άλλον φρούτα. Τα κουβαλάνε απ τον κήπο τους σε μεγάλες σακούλες.
Έχουν γλυκιά γεύση κι είναι πολύχρωμα. Ροζ, κίτρινα και μώβ.
Συνήθως , είναι τόσα πολλά που αυτός που τα δέχεται δεν μπορεί να τα καταναλώσει όλα μόνος του και δωρίζει με τη σειρά του κάποια απ’ αυτά σε άλλους , που όμως και αυτωνών τα σπίτια είναι γεμάτα απο δαύτα!
Κάποιοι , μην έχοντας τί να τα κάνουν, βγάζουν στο δρόμο ενα τραπέζι και τα αραδιάζουν πάνω , πουλώντας τα με το κιλό σε εντελως συμβολική τιμή. Τους χαμογελάς και σου προσφέρουν αμέσως ένα - αν όχι μια ολόκληρη χούφτα - στο τζάμπα!
Περπατάς στους δρόμους : σχηματίζουν τεράστιους πύργους στα καφάσια , στους πάγκους , στις καρότσες. Τα βλέπεις στα περβάζια των παραθύρων και στα στόματα των πουλιών.
Ακόμα και οι κάδοι στις γωνίες είναι γεμάτοι απο φλούδες και μοσχομυρίζουν.
Μήπως είναι η φαντασία σου ; Τα χέρια των περαστικών έχουν παρει κι αυτά χρώμα απ τα τόσα που έχουν καθαρίσει!
Νομίζεις οτι θα τα βαρεθείς αλλα ,όσα και να τρώς, θέλεις κι άλλα.
Τεντώνεσαι λίγο και μπορείς να τα κόψεις απο το δέντρο!
Είσαι παιδί , μεγαλώνεις και τα ονοματά τους σου είναι τόσο οικεία όσο εκείνα των καλύτερών σου φίλων.
Είσαι μεγάλος. Κλείνεις τα μάτια για λίγο, στη μύτη σου έρχεται το αρωμά τους , και ξαναγίνεσαι πάλι παιδί!
Μη φύγεις! Δεν θα ξανασυναντήσεις ποτέ στη ζωή σου τόσο αρωματισμένα σκουπίδια!


.