3.Φολκλόρ

Ο Δυτικός άνθρωπος έχει παντα την τάση να ορίζει τους άλλους πολιτισμούς βάζοντας ως σημείο αναφοράς τον δικό του.( όταν γυρίζει απο δω σου διηγείται για τις παγόδες, το Μεγάλο Παλάτι , τα μηχανάκια -ταξί που περιμένουν στη γωνία, έναν αγώνα kick boxing ).Τόποι, έθιμα, λαοί παρουσιάζονται ως κάτι εξωτικό : αυτό που τους χαρακτηρίζει σώνει και καλά δεν είναι τα σημεία ταύτισης αλλά πάντοτε τα σημεία διαφοροποίησης τους με τις συνήθεις παραστάσεις του πάλαι ποτέ  αποικιοκράτη. ( σου μιλάει για τις  χαρτοπετσέτες των εστιατορίων που ναι πάντοτε ρόζ και μικροσκοπικές, τα φαναράκια που ανεβαίνουν στον ουρανό, τις πλωτές αγορές).Οτι είναι μοναδικό και αξιοπερίεργο είναι δήθεν η ψυχή και η ουσία της κάθε κουλτούρας που ο Δυτικός τουρίστας /ταξιδιώτης/ συγγραφέας/αναλυτής/ ειδικός  καλείται να περιγράψει και να ερμηνεύσει.( γράφει για την μπύρα που εδω σου σερβίρουν με παγο, τους ελέφαντες, τους πάγκους στους δρόμους τους φορτωμένους με  περίεργα φρούτα και βότανα)
Το μέρος που βρίσκομαι -μια γωνιά της Νοτιοανατολικής Ασίας -δεν θα μπορούσε να ξεφύγει απ τον κανόνα. Στο φαντασιακό του ξένου ταυτίζεται μονίμως με μια σειρά απο δήθεν χαρακτηριστικά σημεία που ποικίλουν ανάλογα με το βαθμό εξοικειωσής του και τον χρόνο που έχει ξοδέψει εδω. Κι αν φαινομενικά η ανάλυση προχωράει σε βάθος, η οπτική σπάνιως αλλάζει. ( φωτογραφίζει το ηλιοβασίλεμα στο ποτάμι, τα φώτα νέον που δεσπόζουν στις περιοχές με τα bar, ενα νεροβούβαλο κι ενα Βούδα, χαμογελαστές γυναίκες -μινιατούρες, τρίκυκλα, γιρλάντες με λουλούδια για την καλή τύχη)
Πολύχρωμες εικόνες και ιδεες που καταναλώνονται / πουλιούνται με ευκολία. Απαντήσεις πάνω σε ερωτήσεις που- αλίμονο -δεν έχουν καμμία σημασία. Επιστήμες που χτίζονται πάνω στο τίποτε. Ταξινομήσεις που υπάρχουν μόνο στα κεφάλια των Δυτικών.
Μισώ το φολκλόρ.
.