Δεν υπάρχει γυναίκα εδω που εστω περιστασιακά να μην τα χρησιμοποιεί. (Γιαγιάδες 70 χρονών καβαλάνε παπάκια για να πάνε να δούν τα εγγόνια τους λίγα στενά μακρυα. Εντεκάχρονα κοριτσάκια ντυμένα ακόμα με τις σχολικές τους ποδιές πηγαίνουν τρικάβαλο μέχρι το μπακάλη να αγοράσουνε παγωτά. ) Το ίδιο λίγο πολυ συμβαίνει σ ολες τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας ειδικά στην επαρχία. Θα λεγε κανείς: είναι ενα είδος χειραφέτησης, μια ένδειξη του όντως υπαρκτού εδω δυναμισμού των γυναικών . Ομως δεν ξέρω πόσο ενας τέτοιος ισχυρισμός έχει όντως κάποια βαρύτητα σ αυτή την περίπτωση. Η χρήση ενος τέτοιου απλού μέσου μεταφοράς μέσα σ αυτό το πλάισιο αναφοράς μοιάζει αυτονόητη, κι είναι χειραφέτηση όχι περισσότερο απ ότι το περπάτημα.
Όπως και νάναι ο δυτικός συμβολισμός που συνδέει το μηχανάκι με κάτι αγριο και ματσό, με τους εφήβους να ξεκινάνε την προσωπική τους μυθολογία καβαλώντας το -και ταυτόχρονα αρχίζοντας το κάπνισμα- μοιάζει να μην έχει και πολύ εφαρμογή σ αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Το να καβαλάς απλά ενα μηχανάκι δεν έχει την παραμικρή αίγλη εδω . Για να αποκτήσει πάλι το νοημά του πρέπει λοιπόν να κάνεις το κάτι παραπάνω. Φανελλάκια με νεκροκεφαλές, κέλτικους - ή και ναζιστικούς κι ας μην πολυξέρεις τι σημαίνουν- σταυρούς, κολλητά παντελόνια, περιεργες κομμώσεις, μηχανάκι που του εχεις κάνει αυτοσχέδιες προσαρμογές και του έχεις δώσει εξεζητημένο ντιζάιν, ενα λαχταριστό κορίτσι στη σέλα που να ναι ντυμένο προκλητικά. Είναι κύρίως η ταχύτητα όμως που , όπως σ όλα τα μέρη του κόσμου, κάνει τη διαφορά. Όταν όλοι πηγαίνουν με σαράντα , εσυ, ο πιτσιρικάς με το αλαζονικό και ημιπαράνομο lifestyle ,μαρσάρεις πατώντας στο τέρμα το γκάζι στις ασιατικές λεωφόρους έχοντας κατα προτίμηση δυο τρείς μπάτσους στο κατόπι σου. Κι είναι ο αέρας που ανεμίζει τα μαλλιά σου- παρόλο τους τόνους λακ που τους έχεις βάλει -που κάνει τη διαφορά!
No comments:
Post a Comment